Rozdział 17

„Magic”

Gregor

Coldplay „Magic”

“Call it magic, Call it true.

I call it magic, when I’m with you”

Obudziłem się po 10.00. wziąłem szybki prysznic i zszedłem do kuchni. Lizzie jeszcze spała, ale nie miałem serca jej budzić. Usmażyłem naleśniki, pokroiłem do nich owoce i polałem czekoladą. Postawiłem śniadanie na tacy i ruszyłem w kierunku sypialni.

-Dzień dobry, kochanie- obudziłem ją i złożyłam na jej ustach delikatny pocałunek.- Śniadanie do łóżka dla mojej księżniczki- postawiłem tacę obok niej.

-Dziękuję- uśmiechnęła się tym swoim pięknym uśmiechem.- Ale musisz mi pomóc to wszystko zjeść.

Siedzieliśmy sobie i jedliśmy, gawędząc o różnych rzeczach. Jeden temat trapił mnie już od jakiegoś czasu, ale nie wiedziałam od czego zacząć.

-Lizzie?- mruknąłem, patrząc jej w oczy.

-Tak?

-Zrobisz coś dla mnie?- zapytałem, a ona momentalnie spoważniała.

-Wszystko- odpowiedziała spokojnie.

-Zapiszę Cię do psychologa, ok?- zauważyłem ulgę w jej oczach. Pokiwała tylko twierdząco głową. Dokończyliśmy posiłek i zaczęliśmy się zbierać na obiad do moich rodziców. Stresowałem się chyba bardziej niż Lizzie. Ubrałem dżinsy i koszulkę z krótkim rękawem. Kątem oka zauważyłem, jak Lizzie skrupulatnie zakrywa materiałem bluzki opatrunek na ręce…

O 13.00 wyszliśmy z domu i ruszyliśmy w stronę miejsca zamieszkania moich rodziców.

-Gotowa?- zapytałem, stojąc przed ciemnymi drzwiami.

-Nie- odpowiedziała, a ja uśmiechnąłem się do niej.

-Będzie dobrze, zobaczysz- pocałowałem ją w czoło i zapukałem do drzwi. Nie musieliśmy długo czekać. Otworzyła nam Gloria, która od razu uwiesiła mi się na szyi. Przedstawiłem mojej siostrze Lizzie, która chyba od razu ją polubiła. Weszliśmy do przestronnego holu, gdzie już czekali moi rodzice i Lukas.

-Jesteśmy z Ciebie tacy dumni- powiedział mama, przytulając się do mnie. Jak zawsze w takich momentach, rozpłakała się. Z tatą tylko przybiłem „piątkę”. Kocham go bardzo, ale jakoś nie umiem znaleźć z nim wspólnego języka.

-Mamo, tato, to jest moja dziewczyna Lizzie, Skarbie to moja mama Andżelika i tata Paul- przedstawiłem ich.

-Dzień dobry- przywitała się lekko nieśmiało Lizzie.

Po wszystkich stresujących formułkach, zasiedliśmy do stołu. Zauważyłem, że rodzice podeszli do naszego związku raczej sceptycznie. Nie to co Gloria i Lukas, od których biła chęć poznania Lizzie jak najlepiej. Wiem, że po moich zawirowaniach z dziewczynami będzie mi trudno przekonać rodziców, że Lizzie jest tą jedyną, ale byłem w stanie zrobić wszystko, aby w pełni ją zaakceptowali.

-To jak się poznaliście?- zapytała mama, kiedy kończyliśmy jeść deser. Popatrzyłem na Lizzie, która lekko się uśmiechnęła i zacząłem wyjaśniać:

-To… dość śmieszna historia… Wpadliśmy na siebie w wiosce olimpijskiej i trochę na nią nakrzyczałem- zaśmiałem się cicho i pocałowałem Lizzie w policzek.- A później tak jakoś wyszło, że zostaliśmy parą.

-A czym się zajmujesz?- zapytała ponownie mama, zwracając się do Lizzie.

-Jestem dziennikarką- odpowiedziała moja dziewczyna. Myślałem, że pytania typu „Skąd jesteś?”, „Dlaczego wyjechałaś?” się nie skończą, ale mama w końcu uśmiechnęła się i zamilkła.

Wiem jakie w Austrii panują stereotypy o Polakach, ale Lizzie nie pasuje do żadnego z nich i miałem nadzieję, że rodzice też tak myślą.

Po posiłku moja dziewczyna z Glorią zaczęły ze sobą rozmawiać, a ja pomogłem mamie w kuchni zmywać naczynia.

-Kochasz ją?- zapytała mnie moja rodzicielka.

-Tak, mamo. Czuję, że jest tą właściwą- odpowiedziałem szczerze, patrząc jej w oczy.

-Dawno nie widziałam Cię tak szczęśliwego. Cieszę się- przytuliła mnie mocno.

-Ja też się cieszę- odpowiedziałem, trzymając ją w ramionach.

-Może w czymś pomóc?- usłyszałem za plecami głos Lizzie, kiedy odstawiałem do szafki ostatnią szklankę.

-Nie, nie, Słoneczko, jesteś tutaj gościem- odpowiedziała mama.- Zresztą już skończyliśmy- uśmiechnęła się i miałem nadzieję, że to  szczery uśmiech.

Chwilę później siedzieliśmy już wszyscy w salonie, przeglądając zdjęcia z mojego dzieciństwa. Lizzie nie mogła się nadziwić, że byłem takim słodkim dzieckiem, a mama opowiadała zabawne historie związane w każdą fotografią. Na jednej z nich byłem ubrany w różową suknię, ze spinkami we włosach i czerwoną szminką na ustach.

-Zostawiliśmy ich samych na pięć minut. Gloria miała niezły ubaw- powiedziała mama, pokazując zdjęcie Lizzie. Moja rodzicielka uśmiechnęła się z sentymentem do tych ulotnych chwil, kiedy byłem dzieckiem. A później zacząłem skakać. Przez to bardzo szybko dorosłem. Byłem ciekaw, czy wie, że zawsze będę jej potrzebował.

Mój tata od jakiegoś czasu szukał czegoś między płytami. Wreszcie znalazł płytkę z moim pierwszym skokiem.

-O nie, tato, nie ośmieszaj mnie- powiedziałem, śmiejąc się. Za chwilę na ekranie pojawiłem się mały ja na prowizorycznej skoczni. Wybiłem się, ale nie ustawiłem nart w pozycji „V” i upadłem na bulę.

-Trzeba powiedzieć, że od razu było widać jego talent- zaśmiał się tata.

-Nie bała się pani puszczać go na skocznię?- Lizzie zwróciła się do mojej mamy.

-Nie miałam innego wyjścia. Gregor i tak by poszedł, bo jest uparty- odpowiedziała z uśmiechem na ustach moja rodzicielka.

-Kiedy ja byłam mała, poszłam na trening z Kamilem Stochem i zachciało mi się skoczyć. Wylądowałam na buli i się połamałam. Po tym mama skutecznie wybiła mi z głowy karierę skoczka. Pamiętam, że byłam na nią trochę zła, bo chciałam być jak Małysz- opowiedziała Lizzie. Wszyscy wybuchliśmy śmiechem. Około 18.00 wróciliśmy do domu. Było już ciemno, świeciły tylko uliczne latarnie. Śnieg leniwie prószył. Objąłem Lizzie i pocałowałem jej malinowe usta.

-Jak myślisz, polubili mnie?- zapytała Lizzie.

-No jasne- odpowiedziałem, a ona przytuliła się do mnie.- Kocham Cię- szepnąłem i ruszyliśmy w stronę teraz już naszego domu.

-------------------------------

Przepraszamy Was ;/// To na górze jest tak obleśnie słodkie, że nie możemy uwierzyć, że napisałyśmy coś takiego... ale to już nie potrwa długo :)

Mamy nadzieję, że mimo tych słodkości będziecie z nami ;)

Całusy, Milka i Molly :***